درین ره گرم رو می‌باش تا از روی نادانی

نگر نندیشیا هرگز که این ره را کران بینی‌

اگر در قصر مشتاقان ترا یک روز بارستی

ترا با اندهان عشق این جادو چه کارستی؟

و گر رنگی ز گلزار حدیث او ببینی تو

بچشم تو همه گلها که در باغ است خارستی.

سر زلف عروسان را چو برگ نسترن یابی

رخ گلرنگ شاهان را چو شاخ زعفران یابی‌