من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را

به یک رو از پی هنگام کردم مبتلا خود را

نه دستی داشتم در سر، نه پایی داشتم در گل

به دست خویش کردم اینچنین بی‌دست و پا خود را

ره دل را بتا زان شوخ چشم مست رهزن زن

به عیاری زُلفت خویش را غافل به مخزن زن

نقاب پرنیان را برفکن از چهر آذرگون

شرر از چشمه خورشیدوش بر مرد و بر زن زن

رقیب بوالهوس در بزم از روزن نظر دارد

[...]