دلا، گر گنج میجویی گدای مرد معنی شود

به صورت گرچه از خلق جهان درویش‌تر باشد

ببر از اهل صورت زانکه ناکس مار رنگین است

ملامت بیش باشد هر که با او بیشتر باشد

چو شاخ گل بهنگام تواضع بر زمین افتاد

[...]

بترس از غیرت سلطان عشق ای آنکه می پرسی

که بر خاک زمین دایم چرا افلاک میگردد

به سر میشد ز مغروری زد او را عشق یک سیلی

که شد رویش کبود و تا ابد بر خاک میگردد

الف را ذات یکتا دان که اصل و فرع اشیا شد

چنانک آمد احد این کثرت آحاد را ضامن

هم او در ظاهر و باطن هم او در اول و آخر

هو الاول هوالآخر هو الظاهر هو الباطن

نشستم زیر تیغ مردکی دلال در حمام

عجب زخمی زد و گفتم عفاک الله نکو کردی

پس از آن زخم آبی ریخت سوزان بر سرم گفتم

به زخمی آنچنان راضی نگشتی داغ هم کردی