ز تن می‌خواست تا دوری گزیند

مگر با دوست در یک تن نشیند

مسیحا‌وار در دیری نشیند

که با چندان چراغش کس نبیند

درین محمل کسی خوش‌دل نشیند

که چشم زاغ پیش از پس ببیند

سری کو هیبت جلاد بیند

صواب آن شد که بر زانو نشیند

که او ویرانهٔ دنیا گزیند

که تا در مسند دنیا نشیند

چو موری کعبه را خواهد که بیند

فراز شهپر بازان نشیند

نهایتها بنور خود ببیند

سعادتهای هر یک برگزیند

چو بیخود شد دگر کس را نه بیند

مقام نیستی را بر گزیند

صفاتم کس ندیده کس نه بیند

اگرچه عقل بسیاری نشیند

نمودار است رویش باز بیند

پرستیدن اگر صاحب یقیناند

همه در این کتب پیدا ببیند

ازو مقصود هر دو کون چیند

دهم توفیق دیدارم ببیند

ابا من در میان جان نشیند

هر آن کو راه پیغامبر گزیند

یقین اندر جهان او بد نبیند

خوشا آنکس که جز ما کس نبیند

یقین ذات ما را برگزیند

کجاعاقل در این کشتی نشیند

که عاقل نیز آن دریا نبیند

چو نقش من دگر عالم نبیند

کسی داند که او جانان گزیند

بسوزد آتش اینجا هرچه بیند

کسی هرگز در این آتش نشیند

که جان بسپارد و ما را به بیند

ابا ما او در این خلوت نشیند

جمال من درون جان ببیند

همه با من ز من در من نشیند

جمال من کسی اینجا ببیند

که با من خیزد و با من نشیند