کمان بازوانت هیچ تیری

نزد سوی نشانه چون اسیری

نهٔ ماه و اگر بدر منیری

چو پیش عقده افتادی بگیری

چرا در نفس خود خوار و اسیری

وگرنه برتر از بدر منیری

بگفت ای شیخ هرگز تو نمیری

که ما را دوست چون شیخ کبیری

همه حق یافتند و هیچ غیری

نبد نی کعبه ماند و هیچ دیری

تو اینجا از کجا داری دلیری

که اینجا مینمائی نقش شیری

چو یوسف بازماندی در اسیری

درون چاه تو بَدْرِ منیری

تو چون در ماندگان را دستگیری

سزد گر بندهٔ خود را پذیری

تو پنداری که او را دوست گیری

نمیدانی که اندر پوست میری

در این دوزخ گرفتار و اسیری

از آن پیوسته در رنج و زحیری

در این کبر و منی ناگه بمیری

که بیشک در کف ایشان اسیری

به صورت گرچه می هرگز نمیری

که تابان تر تو از بدر منیری

فنا شو پیش از آن کاینجا بمیری

که در عین فنا گردی بدیری

از آن جز تو نخواهم دید غیری

که جز تو من ندارم هیچ سیری

حقیقت بدر و خورشید منیری

سزد کافتاد گان را دستگیری

حقیقت پیش بینی پیش گیری

بمانی زنده دل هرگز نمیری

توئی دانم که تو شاه و امیری

حقیقت در حقیقت دستگیری