جلالم انبیا اینجای دیدند

ز وصل ما بکام دل رسیدند

حضور دل همه مردان گزیدند

پس آنگاهی بکام دل رسیدند

همه جان عزیزان سرّ بدیدند

برون رفتند و آنجاگه رسیدند

بلای عشق تو اینجا کشیدند

برای آنکه دید تو بدیدند

تمامت مر ترا از جان مریدند

که همچون تو دگر عالم ندیدند

تمامت اهل دل خواری کشیدند

که در آخر بکام دل رسیدند

بعزت انبیا در حق رسیدند

نمود جاودان زین راز دیدند

ز بیخوابی جمال یار دیدند

ز کم خواری بکام دل رسیدند

وصالش جمله در جان باز دیدند

چو فی الجمله بکام خود رسیدند

در اینجا واصلان چون خود رسیدند

بجز یکی در آن حضرت ندیدند

چو زانسان قافله او را بدیدند

تمامت عاشقان آنجا طپیدند

بسی رنج و ملامتها کشیدند

خطائی جز ز دید ما ندیدند

چو برخی انبیا سرّها بریدند

جمال یار اینجاگه بدیدند

خرابات فنا رفتند و دیدند

در اینجاگه بکام دل رسیدند

تو در خوابی و بیداران رسیدند

جمال طلعت جانان بدیدند

درون پرده پرده بردریدند

جمال یار پنهانی بدیدند

بیک ره اندر آن منزل بدیدند

که چون منصور سوی او رسیدند

برستند و همان سرباز دیدند

در آن حضرت ز بود خود رمیدند

ریاضت جملهٔ مردان کشیدند

در آخر راز اوّل باز دیدند

حقیقت واصلان دریافت دیدند

ز بود خود ببود کل رسیدند