تنم چون زیر پیراهن بدیدند

همه پیوستگان از من بریدند

دلی پر آتش از کین میدمیدند

بزلف آن سیمبر را میکشیدند

بآخر چون سوی ترمد رسیدند

بگرد قلعهٔ اوصف کشیدند

دگر باره بملک خود رسیدند

بآخر روی ناکامی ندیدند

پس از یک مه به خوزستان رسیدند

ز کشور یک ده آبادان ندیدند

سرافشانان چو عیب عمر دیدند

شهادت لاجرم شاهد گزیدند

چه حاصل گرچه عمری غم کشیدند

که ببریدند چو درهم رسیدند

کسانی کافت شهوت بدیدند

بزر مجهولی خود را خریدند

ترا از هر دو عالم آفریدند

بمعنی از دو عالم برگزیدند

چو کفار این سخن از وی شنیدند

به قصد شاه مردان در دویدند

تمامی بهر انسان آفریدند

مر او را دردو عالم برگزیدند

بمقصد چون رسی هر دو رمیدند

ترا بی هر دو اندر خود کشیدند

طلب کردند تا آخر رسیدند

بوصل اصل جانان باز دیدند

درین ره پاکبازان دید دیدند

که در پاکی سوی منزل رسیدند

همه مردان چو در اینجا رسیدند

بجز حق هیچ اندر خود ندیدند

ادب داران ما در خود رسیدند

جمال ما در این معنی بدیدند

ز یکرنگی همه مردان رسیدند

بمنزلگاه و روی یار دیدند

تمامت انبیا رفتند ودیدند

در اینجا گه بکام خود رسیدند

بسی مردند وین جوهر ندیدند

درون بحر مرده آرمیدند

همه نزدیک ما اینجا دویدند

حقیقت جملگی عذر آوریدند