نه هرگز پشت گرداند از آن روی

نه روی آنکه پشت آرد از آن سوی

نهاد از بس گرستن دست بر روی

که لشکر بود استاده زهر سوی

بدو گفت ای هنرمند هنر جوی

مرا از زاد و بوم خویش برگوی

گر این صورت بدیوار آورد روی

فتد زو صورت دیوار در کوی

زبان بگشاد هرمز کای سمن‌بو‌ی

مشو با من درین معنی سخنگو‌ی

تراست اندر پزشکی آب در جوی

که نانت پخته شد اکنون ز دو سوی

نشسته آن دو دلبر روی در روی

به‌زیر چشم دیده موی در موی

غلام نیک میجویی چو من جوی

بنامم نیکبخت خویشتن گوی

کزین پس جادوییهای سخنگوی

ترا معلوم گردد ای سخن جوی

نشسته ماهرویان، روی بر روی

می گلرنگ میخوردند هر سوی

نهاده تخت زرّینش ز هر سوی

بگرد حوض و ایوان روی در روی

میی بستد ز دست شاه گلروی

میی چون روی او گلرنگ و گلبوی

بزاری عندلیب از گل سخنجوی

گل از گهواره چون عیسی سخنگوی

لب شیرین ترکان تروش روی

بنطق تلخ شورانگیز هر سوی

بیار ای سبز خط یک جام گلبوی

که پیدا شد خط سبز از لب جوی

بدان ای بت که خسرو در فلان کوی

بتی دارد چو ماه آسمان روی

شه اوّل گفت ای سرو سمن بوی

مرا از قصّهٔ گلرخ خبرگوی

همه اجزا برافگن ره بگل جوی

بهانه ساز گل را، حال خود گوی

بپیش ده پدید آمد یکی کوی

میان، آب و درختان روی درروی

بگلرخ گفت ای سرو سمنبوی

نگو داری همه چیزی به جز خوی