چو گیسو و دهانم از دو رنگی

مبادت خود پریشانی و ننگی

فلک درهم شد از خشم پلنگی

سیه شد روی شب، چون موی زنگی

گرفتاری ز عمر خود به تنگی

گرفته جای در کام نهنگی

به قصد صیداین گاو پلنگی

اسد می‌کرد ساز تیز چنگی

که بشکن آلت ناهید چنگی

ز خون شو مانع مریخ جنگی

جهان آشفته کرد از قحط و تنگی

سواد هند را چون موی زنگی

نفس در سینه ام دایم ز تنگی

به هم پیچیده همچون موی زنگی

جهان شد خلق افیونی ز تنگی

تو هم باریک شو چون فکر بنگی

صف امواج آن دریا ز تنگی

به هم پیچید همچون موی زنگی

خورد برطشت اگر یک بار سنگی

محیرخیز گردد بی درنگی

رهی پیچیده‌تر از موی زنگی

به تندی چون دم تیغ فرنگی

نبیند کس درین ره پاره‌سنگی

که رهرو را نفرماید درنگی

درین چشمه نماید عکس زنگی

چو در آیینه‌ها عکس فرنگی

نیامد از دماغش بوی تنگی

بجز در دادن رخصت درنگی

هیونی پیل زوری شیر جنگی

پلنگی گشته در دریا نهنگی

که دیوی بود مایاوی ملنگی

به زور صد هزاران فیل جنگی

نهادم بر در آن غار سنگی

به خانه باز گشتم بی درنگی

چو شیران نعره می زد طبل جنگی

درخش تیغ خندان تر ز زنگی

به کین بگرفت بر کف تخته سنگی

به جنگ دشمن آمد بی درنگی

شوی آسوده ازهر بود رنگی

نشینی فارغ از هر صلح و جنگی