ز عبدالواسعت گویم بواقع

که باشد مظهر او بر اسم واسع

چو ایمانش بحق شد عین واقع

خود ایمانها بر او گردید راجع

سوی آن کو بهمت‌هاست جامع

باو فقر و غناها جمله راجع

تو عبدالمانع آنرا دان بواقع

که دارد باز حقش از موانع

چو گردد قطره‌ها بر بحر راجع

شود بر قطره وارث بحر جامع

بطور آمد اگر دانی مواقع

تمیز خلق از حق بالتوابع

لوامع باشد آن انوار ساطع

که مر اهل بدایت راست لامع

ز بهر مبتدی اغلب لوامع

بود نوری که بر دل گشت طالع

نباشد گر در ادراکت موانع

شنو شرح مجالی و مطالع

بود ملکوت خود مجلای رابع

بلفظی هم منصات و مطالع

جمال مطلق است آنحسن جامع

هر آن حبی بسوی اوست راجع

چو ز اشیاء بود انسان جمله جامع

در او شد جمع کل حسن صانع

شئونات نکوئی در مجامع

باصل حسن باشد جمله راجع

نبود ار امر حق در عین واقع

کجا آدم بگندم بود طامع

همه افعال و تأثیرات تابع

بود بهر وجود اندر مصانع

ششم گشت از مراتب کون جامع

که انسان است و حق در عین واقع

سؤال از عارفین هم در مواقع

بسوی حادثات است آنچه راجع

هم استشراف او اندر طوالع

بشوق آرد کند رفع موانع

دگر بشنو ز من معنای مطلع

که تحقیق مطالع راست مجمع

شود ظلمات کثرت جملع ضایع

بنور وحدتش بی‌منع و مانع