ولیکن این چراغ جنّت افروز

بود رخشنده‌تر از نور هر روز

بدیشان گفت هر بنده که امروز

سلاح انداخت آزادست و پیروز

نگاهی سوی آن زن کرد یک روز

بدید از پرده روی آن دلفروز

تعهد کرد بسیاری شب و روز

که تا با حال خود شد آن دلفروز

خبر دادند ازو شه را که امروز

غلامی در رسید الحق دلفروز

که سازی بر لبِ این بَحرَم امروز

عبادت را یکی معبد دلفروز

بزرگانش بعشق دل همان روز

فرستادند صد دختر دلفروز

بهر گامی که برگیری تو امروز

ز حضرت تحفهٔ یابی دلفروز

بدو آن پیر گفت ای شاه پیروز

درخت من ببار آمد هم امروز

پدر را گفت آن کودک که یک روز

مرا بر پیش آن پیر دلفروز

اگر دریابدش استاد پیروز

وگرنه زار خواهد مرد امروز

به‌آخر ز آرزوی آن دل‌افروز

نبودش صبر یک ساعت شب و روز

عزیمت خواند تا بعد از چهل روز

پدید آمد پری‌زاد دل‌افروز

جوابش داد آن ماه دل افروز

که با تو بوده‌ام من ز اولین روز

همه شب پای مالیدیش تا روز

همه روزش سخن گفتی دلفروز

میان خیل خود آن عالم افروز

عروسی کرد و عشرت چل شبانروز

دل آن شاه زاد عالم افروز

بدان سرهنگ شد مشغول آن روز

چنین گفت او که ای شاه دلفروز

گرسنه خفته‌ام من دوش تا روز

یکی ترسا مسلمان گشت و پیروز

بمی خوردن شد آن جاهل دگر روز

مگر سلطانِ دین محمود یک روز

بدان پُل در رسید از راه پیروز