هم اندر زندگانی بود او گرد

که تا باشی حقیقت اندر او فرد

از آن جام یقین با نوش آورد

که ذات پاک را پیدا بکل کرد

از او دم زن در اینجاگه فنا گرد

اگر هستی چو او مر صاحب درد

کجا داند رهی در سوی تو برد

وگر بر دست در درگاه تو مرد

نبیند روی تو جز صاحب درد

که آید کشتهٔ تو او بود فرد

از آن دم چونکه یارت این دم آورد

از این دم آمدی ز اعیان خود فرد

مرا عشق تو این هرچار یک کرد

کز این هر چار اینجا گشتهام فرد

مرا پیر حقیقت پیش بین کرد

که تا ظلمت برفت و ماندهام فرد

مرا نور حقیقت محو آورد

که تا ظلمت برفت و ماندهام فرد

بت خود را در اوّل سجده میکرد

بآخر گشت اینجا در عیان فرد

در این بت دید اینجا سجده آورد

درونِ او مصفّا دید از فرد

کسی کو یافت بیشک سجدهاش کرد

بآخر همچو او شد در جهان فرد

بنور او ابا او آشنا گرد

ابا او شو درین دیدار کل فرد

معائینه دل و جانم یکی کرد

ز دیدارخود او اینجایگه فرد

خوشا آنکس کز این عالم گذر کرد

بشد زینجایگه در حضرت فرد

مکن بدبا کسی کو باتو بدکرد

تو نیکی کن، اگر هستی جوانمرد