که بود آدم کمال قدرت او

بعالم یافته بد رفعت او

حقیقت گشت موسی امّت او

چو در توریت دیدش قربت او

دلی پر داشتم از عزّت او

مُقِر بودم به وحدانّیت او

حقیقت هست کشتی دعوت او

پناه و رستگاری رحمت او

نه چندان بوده‌ام در خدمت او

که او می‌داند اینجا قربت او

قراری یافت دل در قربت او

که این دم واصفست از حضرت او

ز احمد واصلم در قربتِ او

فتاده این زمان در حضرت او

ابا او باش تا در قربت او

شوی بیشک وصال حضرت او

مرا میباید اینجا لعنت او

که اندر لعنتم در قربت او

خنک چشمی که بیند حضرت او

قراری یافته از قربت او

بود دلشاد همچون جان سیّد

مدام از بندگی خدمت او

چو شد در لرزه شاه از هیبت او

به خود دانست واجب عزت او

برافرازم به عالم رفعت او

من افتاده نیم از دولت او

دریغ از صنعی بیمثل کاخر

اجل بشکست جام عشرت او

همی گویند خلق از بهر تاریخ

ز صنعی حیف و حیف صحبت او

ولی صاحبدلی کز دولت او

تنم پرورده شد در نعمت او

مبارک باد می‌گویند شه را

جهانی بسته صف در خدمت او

ولیکن من بعکس جمله هستم

مبارکباد گوی خلعت او

چرا زان رو که خلعت شد مشرف

[...]

نهال گلشن جان قامت او

گل باغ لطافت طلعت او

چو بت می کردم از جان خدمت او

که بد میل دلم با صنعت او

چه شربت آب کوثر امت او

گلو سوز محبت لذت او

هوس حیران سرو قامت او

تماشا عشق باز صورت او

شدم از بندگان حضرت او

کند قابل خدا بر خدمت او