وصال ما کسی یابد که جان دید

مرا اندر عیان جا و جهان دید

خدا شد تا مکان را بیمکان دید

همه جان بود و خود از جان جان دید

قدم زد آنگهی کون و مکان دید

نمود خود همه پیغمبران دید

بجز حق می نداند حق توان دید

که چشم جان تواند جان جان دید

همه حق دید خود در وی نهان دید

جمال دوست هم در خود عیان دید

نظر کرد او جمال جاودان دید

نهان خویشتن آنجا عیان دید

ز حیرت در یکی حق را عیان دید

وجود خویش بی نقش و نشان دید

تجلّی دید و نور حق عیان دید

نمود خویشتن راز نهان دید

بهر جانب همی آب روان دید

معظّم قصرهای رایگان دید

بهر جانب همی آب روان دید

معظّم قصرهای حوریان دید

عیان یار را کُل بی نشان دید

نه آن کو جسم و جان را در میان دید

چو ابلیس آن همه رفعت عیان دید

ز خشم خویشتن آتش روان دید

حقیقت فاش گشت و جان عیان دید

رخ دلدار بی نام ونشان دید

ز ذات پاک او کون و مکان دید

نمود دوست را عین العیان دید

ز نور طاعت اینجاگه عیان دید

وجود خویش اینجا بی نشان دید

چنان رفعت که او اندر جهان دید

کسی دیگر بخواب آن کی توان دید

ز دنیا درگذشت و لامکان دید

ز دید خود خداوند جهان دید

یقین چون بایزید آنجا چنان دید

مر او را در میان راز نهان دید

چو آن مرد جهان دیده چنان دید

ورا برتر ز هفتم آسمان دید

گمانش برتر از کلّ جهان دید

که او حق بود جمله حق از آن دید