ازوبش بیم‌، وقت زشتکاری

بدو در نیکیش امیدواری

رسیدیم از قضا در جو کناری

قناتی‌، آبگیری‌، بیدزاری

به‌پنج و بیست «‌ناقوس‌» است آری

پس آنگه بیست با شش «‌نوبهاری‌»

هم افکندن از میانه «‌نوبهاری‌»

پس‌آنگه‌ساخت لحنی چار، جاری

«‌منوهر» پیش این استاد، باری

خجل گردد به طرح ریزه‌کاری

ز تبدیل خزانی و بهاری

فزاید عاقلان را هوشیاری

که دارد زندگانی مرک در پی

اگرچه مردمند از آن فراری

فلک با کس نیابد یک قدم راست

[...]

«به پولداران کنم خدمتگزاری

نمایم لقمه‌ای نان کوفت کاری»

به ماه دی، گلستان گفت با برف

که ما را چند حیران میگذاری

بسی باریده‌ای بر گلشن و راغ

چه خواهد بود گر زین پس نباری

بسی گلبن، کفن پوشید از تو

[...]

پرید از شاخکی بر شاخساری

گذشت از بامکی بر جو کناری

بدین خردی نیاید از تو کاری

به پشت عقل باید بردباری

پدید آورد خاشاکی و خاری

شکست از تاک پیری شاخساری

ترا زین شاخ آن کو داد باری

مرا آموخت شوق انتظاری

مرا با روشنایی نیست کاری

که ماندم در سیاهی روزگاری

کنون بگسستیم پیوند یاری

ز خورشید و ز باران بهاری

ندارد عهد گیتی استواری

چه خواهی کرد غیر از سازگاری

کجا گردن فرازد شاخساری

که بر سر نیستش برگی و باری

بس است این انزوا و خاکساری

کشیدن رنج و کردن بردباری

چه گردی هرزه در هر رهگذاری

دهی هر دم گلوئی را فشاری

مکن بی فکرتی تدبیر کاری

که خواهد هر قماشی پود و تاری

گرت همواره باید کامکاری

ز مور آموز رسم بردباری