درین وادی کز آتش لاله زارست

چو لاله آتش از وی داغدارست

تو چون گل گر دل از داغت فکارست

چو بلبل داغ و درد او هزارست

برخیز دلا که وقت کارست

جانرا هوس وصال یارست

جانرا بغم جهان میالا

برکار جهان چه اعتبارست

می باش همیشه طالب یار

[...]

نهالیرا که اینش برگ و بارست

بخاکپای او روی بهارست

زگلهایش که صد رنگ آشکارست

صدفها پیش نقاش بهارست

تو گوئی پنجه ام دست چنارست

که از موج نسیمی بیقرارست

باستحقاق معشوق بهارست

کدامین باغ را نه آبشارست

اگر چرخ و فلک در روزگارست

همه یارند تا بخت تو یارست

به چشمم بی تو گلشن خارزارست

لب پیمانه تیغ آبدارست

شراب کهنه چون غوره است در چشم

گل امسال چون تقویم پارست

به هر سو رو کنم تیغ برهنه است

[...]

شراب نامرادی بی خمارست

به قدر تلخی این می خوشگوارست

جواب خشک ازان لبهای سیراب

به کشت عاشقان ابر بهارست

ازان چشم تو رنجورست دایم

[...]

سوادش سرمه چشم بهارست

بهشت و جوی شیری آب لارست

بنای حسن این ملک استوارست

ملاحت، خانه‌زاد این دیارست

نسیمی چارفصل اینجا به کارست

که صید اولش فصل بهارست

ز داغ لاله این کوهسارست

که گویی چشم اختر سرمه دارست

درین ره، نقش پا، نقش مزارست

ازین ره تا عدم یک گام‌وارست

گلش آسوده از صوت هزارست

که مدهوش از صدای آبشارست

درین بستان طراوت پایدارست

تذرو سرو این گلشن، بهارست

هوس دل را شکست اعتبارست

به یک مو حسن چینی ریش‌دارست

ز ننگ تنگ‌چشمیهای احباب

به هم آوردن مژگان فشارست

دل بی‌کینه زین محفل مجویید

[...]

نه رستم مثل او شیرین سوارست

نه نیرم هم چو او در کارزارست

ندانی این جهان بی اعتبارست

نه در کارش کسی را اختیارست؟