ترا این گنج آسان دست دادست

اگر اینجا بسوی او بری دست

از آن عالم در این عالم فتادست

جمال یار اسمی برگشادست

چنان در عین دانائی فتادست

که سر از دور پیش جان نهادست

در این منزل وصالت دست دادست

خر و بارت سوی منزل فتادست

مرا این سرّ محمد بر گشادست

حقیقت جوهرم در جان نهادست

ترا این گنج معنی دوست دادست

حقیقت گنج اینجا در نهادست

سرت سرّ است و سر در سر نهادست

چنین اسرار در آخر فتادست

دل تو همچو گوئی اوفتادست

عجائب سر در این میدان نهادست

از ایشان وصل دنیا دست دادست

چرا آخر دلت زینسان فتادست

مرا نور حقیقت در نهادست

در گنجینهٔ معنی گشادست

سخن اندر حقیقت دست دادست

که دلدارم براندر بر نهادست

در عین الیقین بر تو گشادست

ترا گنج حقیقت جمله دادست

بود رسمِ سلام از بامدادان

اگر چه اتّفاق امشب فتادست

و لیکن چون توئی روزِ زمانه

ترا هرگه که بینم بامدادست

به کویت دل غلام خانه زادست

چو سر بر در نهد مقبل نهادست

رقیب آزادگان را معتقد نیست

که نادرویش اندک اعتقادست

زند لافی به آن رخ ماه شب گرد

[...]

بدار ای نازنین یار از جفا دست

که بر وصلت نمی باشد مرا دست

طبیب من به حالم رحمتی کن

که در دردت ندارم بر دوا دست

منم افتاده ی عشقت ولیکن

[...]

بشد عمری که دارم بر خدا دست

که گیرد یک شبم وصل شما دست

ز دستم بر نمی خیزد جز این هیچ

که بردارم ز هجرت بر دعا دست

ز بخت خود نمی دانم که یک شب

[...]

چو از تعداد بر وفق مرادست

بنام حق هزار و یک فتادست

زبان بسیار سر بر باد دادست

زبان سر را عدوی خانه زادست

اگر آن نامه رازش ناگشادست

تراز وی قیامت ایستادست

ولی این ذره مهوش زان نهادست

که بر لطف و قبولش اعتمادست