زمستی در صفاتم بیشکی ذات

ز ذاتم مست کرده جمله ذرات

میان پاکبازان در خرابات

گذشتم من ز تقلید خرافات

اگر خواهی شدن سوی خرابات

نمیگنجد در اینجا عین طامات

بیک جامت کند اینجا یقین ذات

صفات خویش بینی عین ذرات

چوخوردی یار گردی در همه ذات

یکی بینی عیانی جمله ذرات

یقین خوانند آنرا سالکان ذات

که اعیانست اندر نور ذرات

گهی در کعبه باشد در مناجات

گهی مستانه و گه در خرابات

یکی دان سرّ عشق از مخرج ذات

ازو بگشای اینجا گه معمّات

همه یکی نگر در حضرت ذات

چه خورشیدت یکی چه عین ذرات

دمی دردی کشم اندر خرابات

دمی صافی خورم اندر دم ذات

چو جام ما خوری اندر خرابات

ترا من محو گردانم سوی ذات

دوایت آن زمان باشد که در ذات

حقیقت محو آری جمله ذرات

قرار جان بود اندر سوی ذات

چو فارغ گردد از دیدار ذرات

دو جوهردان تو ایشان را چو از ذات

که آوردند از حق عین آیات

ز دید خود بمیر و جمله ذرات

که درلاگردی آن گاهی بکل ذات

ازین مرگست اینجادیدن ذات

نمیدانند از آن مانند ذرات

از آنش عقل کل خوانند در ذات

که کل میبیند اینجا جمله ذرات

یکی دیدم ز تو اعیان ذرات

از آن من وصف تو میخوانم از ذات

توئی خورشید و من مانند ذرات

دمادم میکنم تقریر آیات

دلا واصل ز قرآنی و ذرات

که مکشوفست بر توکل آیات