چو شکّر گلرخ آمد در مراعات

که ای پیش رخت شاه فلک مات

بود مدفونش اندر نفی و اثبات

شقاوتهای جمله با سعادات

مراد رهروان در فعل و طاعات

مقاماتست و اوقاتست و حالات

خلافی نیست ای جان در مناجات

میان رهروان اندر مقامات

تو دادی رفعتش در روی ذرات

فرستادی مرا دو اسفل آیات

برون جستم ازین زندان ظلمات

شدم آزاد اندر حضرت ذات

ز سر تا پای منصور است کل ذات

اناالحق گوی در وی جمله ذرات

ز قرآن این زمانم واصل ذات

حقیقت دانم اندر جمله ذرات

نهان شو شیخ تا گردی به کل ذات

حقیقت ذات گردد جمله ذرات

دمی کز عشق آمد هست آن ذات

کند مر محو اینجا جمله ذرات

تو خورشیدی و عالم هست ذرات

همه فعلاندو تواندر صفت ذات

بجز رویش مبین اینجا ز ذرات

که گرداند ترا در جملگی ذات

از آن می خور که گردی در زمان ذات

اناالحق میزنی بر جمله ذرات

زمستی در صفاتم بیشکی ذات

ز ذاتم مست کرده جمله ذرات

میان پاکبازان در خرابات

گذشتم من ز تقلید خرافات

اگر خواهی شدن سوی خرابات

نمیگنجد در اینجا عین طامات

بیک جامت کند اینجا یقین ذات

صفات خویش بینی عین ذرات

چوخوردی یار گردی در همه ذات

یکی بینی عیانی جمله ذرات

یقین خوانند آنرا سالکان ذات

که اعیانست اندر نور ذرات

گهی در کعبه باشد در مناجات

گهی مستانه و گه در خرابات