ولی یک من نمک با مشگکی آب

بر او ریزد کند پس اندکی خواب

چو سدی کو سکندر بست بر آب

بیانی می کنم نیکو تو دریاب

یکی خربوزه گرسنگ و گرگاب

خورد با نعمت الوان کند خواب

ز بحر فکر غوصی کن نکوباب

برون آور در ناسفته از آب

شود فایض به فیض دیدن باب

بود این افتتاح فتح ابواب

ندانستیم کان بودست در خواب

که بر این آتش حربی زند آب

صد و هفتاد الف تومان زرناب

کند کوته ولی عهد از همه باب

چو بیشه مرغ دارد سبز و پر آب

کجا در او پلنگ و شیر در خواب

روان پس شیشه ای چند از می ناب

که بردی عکس از آن مهر جهان تاب

فرو شوئیم چشم از سرمه خواب

زنیم از چشمه هش بر جبین آب

خمش باشید کز تاب می ناب

غنوده خواجه«شیرین» رفته در خواب

به چرخ اندر سرش گه همچو دولاب

گهی مانند بخت خویش درخواب

به چرخ افتاد همچون چرخ دولاب

همی لرزاند خود را هم چو سیماب

اگر رستم ازین خونخوار گرداب

من و کنج اطاق وفس فس خواب

برآمد از میان جامه خواب

چو از ذیل افق مهر جهان تاب

فرو رفتم بسان دلو پر آب

یه چرخ انداخت چرخم همچو دولاب

که ناگه از هوا چون سنگ پرتاب

رساندم در تک چه چرخ دولاب

زتاری راه گم کشتی در آن آب

به لرزاز سردیش ماهی چو سیماب

سرم در گردش آمد همچو چرخاب

فرو رفتم به خود مانند گرداب

چو چشم سر ندارد طاقت و تاب

توان خورشید تابان دید در آب