به لعبتان ضمیر من آن زمان نگری

که عکس آن به سپهر چو آینه برسد

خدای داند کز باغ فضل من نو نو

به یک یک امت احمد هر آینه برسد

امام عالم و برهان دین لسان الحق

توئی که خامه ز مدح تو مشکبار شود

گمان مبر که ز صدر تو خادم داعی

همی به جای دگر جز باضطرار شود

بدان خدای که در کارگاه قدرت او

[...]

همای عافیت آن روز از قفس بپرید

که در دمادم یک استخوانش صد سگ دید

مشو ز نیک و بد چرخ نیک و بد زنهار

که نیک او ز بد و سر ز پای نیست پدید

بر آسمان و زمین همچو صبح گل هرگز

[...]

خه ای جواد کریمی که در همه عالم

ترا ز روی حقیقت فضیلت است تمام

امیدوارم توام بی وسیلتی لیکن

امید نزد کریمان وسیلتست تمام

بیار باده که لبیک عشق یار زدیم

سرای پرده دل سوی آن نگار زدیم

به پادشاهی در دل چو مهر او بنشست

ز رخ بنامش زرهای کم عیار زدیم

بهار باز سر زلف او چو در سر کرد

[...]