×
سلیم تهرانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۶۰
رسید موسم پیری و وقت عجز و نیاز است
چو شمع صبح، وجودم تمام سوز و گداز است
سرم گرفته به دل الفت از خمیدن قامت
به سجده گاه صراحی، پیاله مهر نماز است
ز طول عمر نیابد کسی ز مرگ رهایی
[...]
۶ بیت
