×
اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷
پیشآر، ساقی، آن می چون زنگ را
تا ما براندازیم نام و ننگ را
امشب ز رنگ می برافروز آتشی
تا رنگ پوش ما بسوزد رنگ را
بیروی او چون عود میسوزد تنم
[...]
۹ بیت