ز بانو و هم ماه مهر نکو

چو پنجاه دختر بهمراه او

بیا ساقی آن باده کن در سبو

که دل را تهی سازد از آرزو

دلیران نام او را جنگجو

امیران گردن‌کش تند خو

نیرزد به آن دم، که دل آرزو

به چیزی نمود و نشد، زآن او!

شها! صفحهٔ غرب؛ اقلیم تو

بیندیش زانگه که افتد گرو

چو پیرایه‌ها ماندت در گرو

چو بینی ره نیک و آئین نو