چو این گفته بشنید فرطورتوش

دلش زانده دختر آمدبه جوش

چو زو بازگردید فرطورتوش

جوان سرافراز با رای وهوش

همی گفت ودستان بدو داد هوش

بسی آفرین کرد بر شیر زوش

از آن دختر شاه فرطورتوش

یکی پورش آمد چو فرخ سروش

یکی جوشن نامداران بپوش

اگر جنگ پیش آیدت هم بکوش

سوی نیستان آمد از بوی نوش

همی رفت از آن بوی،مردم زهوش

چو فرمان دستان نکردند گوش

به خورشید گفتا که اکنون بکوش

یکی سست گشت ویکی دل به جوش

که آمد زناگه به هرسو خروش

بگفت این و لشکر برآمدبه جوش

تو گفتی زمین گشت پولاد پوش

زهرکس برآمد همی خون به جوش

زهر دل برآمد به زاری،خروش

به زور و بزرگی و مردی و هوش

چه با او برابر نباشی،مکوش

به تندی بر او بانگ زد شاه زوش

بدو گفت کای پیر و بی مغز وهوش

روان،راه رفتن گرفتیش هوش

به خون،مرگ گفتی که جانا مکوش

دل بهمن از کار او شد به جوش

برآورد بر لشکر خود خروش

زلشکر برآمد به زاری خروش

زدو دیده،خون دل آمدبه جوش

پدر،نام،بهرام،ابن سروش

ملقب به تفتی ایا نیک هوش

به گفتار دانای با فر وهوش

نه بگشادم از غفلت و خواب،گوش

زهاتف رسیدم ندایی به گوش

به نزدیکم آمد خجسته سروش

از این خواب،یک دم برون آرهوش

همی از دل خود برآور خروش

ایا خالق عقل وادراک وهوش

ابر آستانت برآرم خروش