نهادند بر عهد بر مهر زر

یکی طوق زرین و زرین کمر

نژادش ندانم ندیدم هنر

از این گونه نشنیده‌ام تاجور

که نپسندد از ما بدی دادگر

نه هر کاو بدی کرد بیند گهر

به مردی و بخشش به داد و هنر

به دیدار و بالا و فر و گهر

نشست از بر تخت با تاج زر

برفتند گردان زرین کمر

گزیدش یکی روز فرخنده‌تر

که تا برنهد تاج شاهی به سر