گرانمایه و گرد و مغزش گران

بفرمود تا شد به هاماوران

چو بشنید ازو شاه هاماوران

دلش گشت پر درد و سر شد گران

بدانست سالار هاماوران

که سودابه را آن نیامد گران

به یک هفته سالار هاماوران

همی ساخت آن کار با مهتران

غمی بد دل شاه هاماوران

ز هرگونه‌ای چاره جست اندران

چو دیدش سپهدار هاماوران

پیاده شدش پیش با مهتران

شب و روز بر پیش چون کهتران

میان بسته بد شاه هاماوران

ز ترکان و از دشت نیزه‌وران

ز هر سو بیامد سپاهی گران

فرستاده شد نزد هاماوران

بدادش پیام یکایک سران

به کشتی و زورق سپاهی گران

بشد تا سر مرز هاماوران

گریزان بیامد به هاماوران

ز پیش تهمتن سپاهی گران

نهادند سر سوی هاماوران

زمین کوه گشت از کران تا کران

به پیمان که کاووس را با سران

بر رستم آرد ز هاماوران

نگه کرد افراسیاب از کران

چنین گفت با نامور مهتران

پس پشت ایشان دلاور سران

نهادند بر کتف گرز گران

بکشتند چندان ز جنگ‌آوران

که شد خاک لعل از کران تا کران

کنون من ز ترکان جنگ‌آوران

فراز آورم لشکری بی کران

ز لشکر گزید از دلاور سران

کسی کاو گراید به گرز گران

که گردان کدامند و جنگ‌آوران

دلیران و کارآزموده سران

که آمد بر ما سپاهی گران

همه رزم جویان کندآوران