ورا در جهان پادشاهی رواست

که او آفریننده پادشاست

به هر منزلی کان گذرگاه ماست

که هم دیو با شیر و نر اژدهاست

بداند به دانش چنان چون سزاست

که بر جان ما دادگر پادشاست

جهاندار جان آفرین پادشاست

بد و نیک دانستن او را سزاست

کنون کرد خواهند با خاک راست

چه مایه زدشمن به مایه بر بلاست

که او بر در شهر،جایش کجاست

به دست چپ و یا سوی دست راست

بیفتاد خورشید و بر پای خاست

کمرگاه برزد کمین کرد راست

بدو گفت داننده،فرمان توراست

ولیکن سگالش چنین نارواست

چنین داد پاسخ که او پادشاست

به گیتی وی امروز فرمان رواست

بدان گه که بر دشت برکینه خاست

فرستاد بهمن سوی چپ و راست

به غیر از وجود تو هستی کجاست

که هستی ما خود پرستی به ماست

مظفرشه بافرین شاه ماست

شه دادگستر نیا در نیاست