سپه را ز کار بدی باز داشت

که با پاک یزدان یکی راز داشت

سیم بهره را سوی خود بازداشت

که چون ابر غرنده آواز داشت

ز خوردن یکی هفته تن باز داشت

که با جان رستم به دل راز داشت

به بیچارگی دست ازان بازداشت

همی گوش و دل سوی اهواز داشت

نه برگستوان،تیر او بازداشت

نه جز تیرگی دیگر کسی ساز داشت

سر کوه بر برج پرواز داشت

مگر با ستاره یکی راز داشت

سنان را ز دانش به سر بازداشت

که گردون ز کارش بسی راز داشت

بترسید و گوشی برآواز داشت

از آن خوش رکابی عنان بازداشت

نگار من امشب سر ناز داشت

بر افتادگان چشم بد ساز داشت

به یک جام باده به صحرا فگند

دلم هر چه در پرده راز داشت

به سویش نمی دیدم از بیم جان

[...]