بهار گل دولت اسلام خان

که دارد ازو این چمن آب و تاب

بنایی به بنگاله بنیاد کرد

که برجش بود نام و قصرش خطاب

حصار فلک را بسی گشته است

[...]

چو سامان عشرت مهیا شود

شراب آن زمان گر بنوشی رواست

به دست تهی ساغر می مگیر

که گل شاخ بی برگ را بدنماست