آنچنان تنگ گشته دل به برم

که اگر یابد آگهی دلدار

آید و گوید این دهان من است

که تو دزدیده ای به من بسپار

ای برادر مجوی از دونان

غیر بخل و طمع صفات دگر

پیش تو چینه ای نمی ریزند

گر معلق زنان شوی کوثر

نکنندت به توبره سیری جو

[...]

نام دلبر چهار حرف بود

که سه حرفش یکی بود به نظر

چون شودعید گوید او که بمن

عید یابد تجلی و زیور

بوی مشکم از او رسد به مشام

[...]

اسم اعظم که خلق می گویند

کس نمیداند و بودمستور

گر به چنگ آیدت به دهر شود

هر خرابی که باشدت معمور

همچو خورشید آسمان گردی

[...]

رحم وانصاف درمیانه خلق

گشته چون پای مار و دیده مور

چشم امید اگر کسی دارد

از کسی جز خدا بود بی نور

سیم خالص عیار هم گاهی

می نهندش به امتحان در قال

ماه را هم که در فلک بینی

می شود گاه بدر وگاه هلال

هفت سیاره هم چو می نگری

[...]

دلکی دارم وزهر طرفش

می برد دلبری و دلشادم

کاشکی داشتیم هزاران دل

تا به هر دلبری دلی دادم

آوخ آوخ که قدردانی نیست

تا هنرهای خویش بشمارم

شوره زاری است من کجا نگرم

تخم امید در کجا کارم

هر صفاتی که هست ایزد را

همه اندر علی بود پنهان

گر طلب میکنی دلیل از من

آیه هائی که هست درقرآن

نیست ازجان ودل عزیزتری

خواستم پیشکش کنم دل وجان

عقل گفت ای بری ز هوش وخرد

مانده ام در کمال تو حیران

نبرد سوی بصره کس خرما

[...]

ای رخت چون گل از لطافت ولون

آرزوی دلم توئی به دوکون

نه چوزلف تو سنبل است از بو

نه چورخسار توگل است از لون

رویت از روشنی کف موسی

[...]

میرزا عبدالله معز الملک

رفت از این جهان چون سوی سفر

زد ضررها ز بسکه بر مردم

گشت تاریخ او علاج ضرر