هرزه ناورده‌ام من این تصنیف

جان و دل کرده‌ام در این تألیف

گرچه بسیار دیده‌ای تألیف

هیچ دیدی بدین صفت تصنیف

بشکند گردن وضیع و شریف

بکند حکم بر قوی و ضعیف

از پس چند چیزهای لطیف

ری بدو داد با دگر تشریف

بارکی گفتمش به خفیه لطیف

که به سلمت بریم یا به حفیف‌؟

صدکم قاتلی بلا سیف

کیف احنی انا بلاکیف

بعد از آن جمله از وضیع و شریف

حلقه شستند گرد شاه لطیف

بنگرید اندر آن جمال لطیف

گر نیید از ضلال و کفر کثیف

نقل کردند از آن مقام لطیف

جاگرفتند در جسوم کثیف

این بگوید بخور غذای لطیف

بحذر باش از طعام کثیف

تنشان گرچه هست خرد و ضعیف

لیک جانشان بود بزرگ و شریف

بنمودی عظیم تار و کثیف

پیش آن نور پاک صاف لطیف

از بد و نیک و از وضیع و شریف

از که و از مه و قوی و ضعیف

بر این لطف چون تن ‌ اند کثیف

همچنانکه خسیس پیش شریف

ذات او باشد از شعاع لطیف

تافته علم بر وضیع و شریف

به گروهی ز بندگان لطیف

داده است از نحبهم تشریف

به حدیثی چنین دقیق و لطیف

نتوان کرد عشق را تعریف

گر دهد آفریدگار لطیف

بنده یی را ز لطف خود تشریف

بنده شاید چو شد ضعیف و نحیف

گر گرانی خود کند تخفیف

در بدنها رطوبتیست لطیف

منفصل گشته از فضول کثیف