از خرابات رند مستی دوش

شد ز لطفم براه و گفت بگوش

کی طلبکار یار با من مست

خیز و رو کن بکوی باده فروش

تا ببینی عیان بمحفل عشق

[...]

با لب بسته و زبان خموش

می روی در دهان و دیده و گوش

گر تو هم زیستی چو من خاموش

نشدی این چنین بجوش و خروش

پشه چون این شنید شد خاموش

لب فرو بست و برگشاد دو گوش

باش یکباره پای تا سر گوش

دل پر از داستان و لب خاموش

خلعت جاودان بگیر و بپوش

باده ارغوان بخواه و بنوش

خلعت جاودان بگیر و بپوش

باده ارغوان بخواه و بنوش

کیست آن بی شعور درویشی

که همیشه به لب بُوَد خاموش

نه کند هیچ گفتگو با کس

نه به حرفِ کسی نماید گوش

کارهایی کند سفیهانه

[...]

دست برد و گرفت کَلّۀ موش

شد گرفتار موشِ بازیگوش

که تو شاهِ وُحوشی و من موش

موش هیچ است پیشِ شاهِ وُحوش

هرکه‌ را نیست‌ ذوق‌ و طاقت‌ و هوش

نیمه‌ره می کشد ز درد خروش

تا نپوسم به کنج خانه خموش

شده‌ام کاسبی کتاب‌فروش

باز خفتیم دست در آغوش

که برآمد ز کام خفته خروش

روزگارت چنان بمالد گوش

که زند مغز استخوانت جوش

زن ز پای اوفتاد و رفت از هوش

مرد پتیاره برکشید خروش

گفتم این باغ را برو بفروش

ده دو حق‌الحباله بادت نوش

پای ببریدن از پی پاپوش

یا پی گوشواره کندن گوش

بنگر آن ماه‌روی باده‌فروش

غیرت آفتاب و غارت هوش

جام سیمین نهاده بر کف دست

زلف زرین فکنده بر سر دوش

غمزه‌اش راه دل زند که بیا

[...]