کس نماندی در این جهان محجوب

رو نمودی به طالبان مطلوب

اندر این باب یک حکایت خوب

بشنو از من بصدق ای محبوب

همچو دیوند پیش من مغضوب

خوار و مردود چون خر معیوب

آه ازین واعظان منبر کوب!

شرمشان نیست خود ز منبر و چوب

هست همچون نمونه سخنت

ز آنچه داری تو در بدن محجوب

کر درونت بد است گفتت بد

ور درون تو خوب گفتت خوب

راستی دیدم آن سخن همه خوب

لیک می​داشت نوعی از آشوب

هر بلائی که باشد از محبوب

آن بلا خود مرا بود مطلوب

در بلا صبر کن که تا باشی

مبتلای بلاش چون ایوب

آنکه هم طالبست و هم مطلوب

هم محب منست و هم محبوب

هرگه از چوب بر سگ آید کوب

باشد از جهل سگ گزیدن چوب

که همه فعل ها چه زشت و چه خوب

بی وسایط به حق بود منسوب

ور شوی از جمال او محجوب

فکر در نامه کردن آید خوب

بل کم آزاریی طبیعت کوب

به خرد نیک و در شریعت خوب

چون شود فرج و بطن را مغلوب

از خر و گاو بر تو آید کوب

از خدا چون به خود شود محجوب

صدمت مرگ بر وی آرد کوب

عدل و فضل است سوی او منسوب

ظلم باشد ز فعل او مسلوب

وصف امکان شود در او مغلوب

منصبغ یابی اش به حکم وجوب

غیر حب کس نماندش محبوب

شود اندر شهود حب مغلوب

گفت احسنت خوب گفتی خوب

کم فتد نکته اینچنین مرغوب

روبه از هول جان در آن آشوب

ساخت دم در ره سگان جاروب

پدران را پسر بود محبوب

همچو یوسف به دیدهٔ یعقوب