دل شد از نغمه اش بشادی جفت

درنشاط آمد وز بجهت گفت

پس چو بیحد بقبر باید خفت

نتوان شاه بازیش هم گفت

نشندی که آن حکیم چه گفت

خوابِ خوش دید هر که او خوش خفت

همه بی خانمان و بی زن و جفت

نه مقام نشست و معدن خفت

وه که چون آمدی برون ز نهفت

بس که وا حسرتات باید گفت

قدوة الحاج میرزا مهدی

در کرم طاق و با مکارم جفت

آنکه در حسن خلق و خلق حسن

مادحی مدح وی نیارد گفت

آنکه خاشاک و خار شرک و نفاق

[...]

روزی آن آزمند با خود گفت

چند باشم بدین قناعت جفت

کیک چون ماجرای پشه شنفت

زیر لب خنده ای زد آنگه گفت

گر بهفتاد رفته یا هفت

همچنان کامدی بباید رفت

گر به هفتاد رفته ای یا هفت

همچنان کامدی بباید رفت

گربه زین گفتگو چو گل بشکفت

بار دیگر ز مکر و حیله بگفت

با وزیری که بود نزدش‌، گفت

وآن وز یر این خبر زما ننهفت

مطلبم را ز فرط هوش گرفت

کفت‌نرمک: «‌سنائی‌»‌اینت شگفت

با چنان مال و ثروت هنگفت

خواست گنجینه‌ای کند بنهفت

گر کسی گوهر مدیحی سفت

گه گهی هم حقیقتی می‌گفت

گفت باید برون شتابی تفت

گفتم اصلا نمی‌توانم رفت

فوق عادت کلان شدند و کلفت

پرخور و بی‌هنر، ستنبه و زفت

آن یکی نام بوذری بگرفت

وآن‌دگرشدجمهری‌اینت‌شگفت‌

نیمشب خواجه چون‌به‌بستر خفت

با ندیمی از آن خویش بگفت

این شنیدی که نکته پردازی

پی تحقیق با ظریفی گفت

چیست شیرین‌تر از عسل گفتا

اگر آید بدست سرکهٔ مفت