تا بدانی براستی نه به روی

که دل از پشت چشم بیند روی

تا تو زین منزل آدمی نروی

دان که اندر گو سقر گروی

زینت و زیب و فتنه مروی

چرخ را ماه و باغ را سروی

چون شوی خوب سوی خوب روی

جنس آنی باصل خود گروی

گر ز جان، تو به گفتِ من گروی

راه حق را نمایمت که روی

کوه​ها را چو میخ زد بر وی

تا نیاید دگر خلل در وی

هر زمانی بر آهکی گروی

گوئیا پیش نفس در گروی

با تو مطلوب تو است همخانه

چون گدایان به هر دری چه روی

تخم نیکی بکار و بد برادر

[...]