گفت شاها چو فیض جود تو داد

قابلان را قبول استعداد

هر چه قابل به حسن استعداد

خواست فاعل به غیر آنش نداد

بلکه هست آن به ذوق اهل سداد

از قصور قبول استعداد

درد دل داد و درد دردم داد

درد او دل در آورد در داد

درد دل داد و درد دردم داد

درد او دل در آورد در داد

پیشش بنشین به شب‌نشینی

بیشیش ببین به پیش‌بینی

اگر چه دام بلایی گر آنکه بفریبی

[...]

همچنین ظاهر است اینکه مداد

واحد است و نباشدش تعداد

احدی لیک مرجع اعداد

واحدی لیک مجمع اضداد

همه را از طریق حکمت و داد

آنچه بایست بیش از آن همه داد

ورنه آنکس که جان نتاند داد

گر شود جانستان بود بیداد