چون روی در فنا شوی باقی

گرددت بی شراب حق ساقی

هست فانی و یا بود باقی

هست واقی و یا بود عاقی

اندران خوان بی‌حد و باقی

دائماً باشدت خدا ساقی

مست از می خراب از ساقی

فانی از خود به عشق او باقی

فرقشان را برسم بختاقی

افسر و تاج خالد و باقی

یا برون اوفتد به دقاقی

یا به تزویر و شید و زراقی

دهد از ذات خالد و باقی

ضر زهری و نفع تریاقی

یا در افتد به وعظ و دقاقی

تا نماند ز علم او باقی

آنکه زین زهر شد مرا ساقی

« عنده رقیتی و تریاقی»

فانی از خود شده باو باقی

شد یکی گوئیا می و ساقی

لیس فی الدار غیره باقی

غیره عندنا کر اغراقی

ادرّ الکأس ایها الساقی

زانکه از حد گذشت مشتاقی

راست کن ساز پردهٔ عشاق

پرده پرداز راه عشاقی

باقی بادهٔ شبانه بده

[...]

که می عشق را تویی ساقی

کاسه شمس وجهک الباقی

که می عشق را تویی ساقی

کاسه شمس وجهک الباقی

که می عشق را تویی ساقی

[...]

نفس اگر نیست در درون باقی

چه غم از دشمنان آفاقی

لیک حق از کمال خلاقی

سازد آن را جواهر باقی

می ذوق و سرور را باقی

جز سخن نیست در جهان ساقی

اثر موجدی و خلاقی

دایم است انفسی و آفاقی

تا سؤالی اگر بود باقی

چون میش در قدح کند ساقی

یا نمانده است شهوتی باقی

شده خالی خم و کسل ساقی

صبح عید است و میدهد ساقی

عیدی عاشقان می باقی

در میان صراحی و ساغر

میکند تازه عهد و میثاقی

دهد از نقل و می ببزم نشاط

[...]