نسب بی حسب چنان نبود

به حسب خود نسب به کار آید

نسب عالیش بود به کمال

به حسب گر نسب بیاراید

خوبی عاریت چه کار آید؟

عاریت چون برفت عار آید

آن درخت کهن به کار آید

که نهالی ازو به بار آید

آنکه در کینش استوار آید

تن بی‌سر به پای دار آید

یکتنه چون به کارزار آید

گوییا یک جهان سوار آید

شاید آبی به روی کار آید

خشک دی بگذرد بهار آید

هرچه خودکشتهای به بار آید

خرمن کشت درکنار آید

مر ترا آن رفیق و یار آید

که به نیک و به بد به کار آید

آنکه از بودِ اوت عار آید

پیِ دخترت خواستگار آید

باز چون ملک با قرار آید

عدل و قانون به روی کار آید