هر که در بند نفس حیوان است

بندهٔ آب و چاکر نان است

گرچه بس لامع و نورافشان است

نور این سبحه دو صد چندان است

بسمله تاج سر قرآن است

زانکه سنجیده بدین میزان است

در صدف ریخت نم نیسان است

منعقد گشت در غلطان است

دل بی عشق تن بی جان است

جان ازو زنده جاویدان است

حلم کشتی و غضب طوفان است

صاحب حلم چو کشتیبان است

کوه حلم تو صدا احسان است

جان مادر تن ازان رقصان است

نوبت خرمی بستان است

عهد سرو و سمن و ریحان است

نرگس از خواب مگر دیده گشود

که بر آن ژاله گلاب افشان است

با صبا نفخه ای از زلف نگار

[...]

نفخ صور است صریر قلمت

نفخ صوری نه که در قرآن است

کان نشوری دهد آن را که تنش

بر سر کوی اجل قربان است

وین حیاتی دهد آن را که دلش

[...]