لیک چون بر لبش آن خاص کلام

بود در معنی اخلاص تمام

تخم تلبیس بود دانه به دام

نیست بر گرسنه مرغان انعام

شاخ بی میوه کشد سر به قیام

شاخ پر میوه شود خم به سلام

زاغرا ور نه چه نسبت به حمام

که گزینند به یک شاخ مقام

گفت صوفی به خداوند غلام

کای به دلجویی من کرده قیام

می سزد گر نهدت طبع کرام

خسر الدنیا و الآخره نام

داور کام ده مالک ملک

حاکم عدل دار الاسلام

کام مردم کرم او همه دم

کرم او همه را کام مدام

همه در کار دل اهل کرم

[...]

وین اشارت بدان بود که مدام

بایدش در حریم سر مقام

خدمت مولوی چه صبح و چه شام

کرده اندر کتابخانه مقام

این بود سیرت خواص انام

چون بود حال عام کالانعام

مردم از کوچه و همسایه ز بام

هر یکی رانده بر او صد دشنام

سگی اندر طمع طعمه ببام

بود اندر تک و پو ناهنگام

گاه در مبرز و گاه اندر بام

می زند لطمه بر این ملک مدام

پس بلا جرعه فرو ریخت بکام

طشت پرهیز درافکند از بام

شد برون حضرت شیخ الاسلام

ریش را بسته حَنا از حمّام

در پرستاری وی همسر و مام

کرده بر خوبشتن آرام حرام

پسرک چشم نمالیده تمام

بود مادر به تماشا، لب بام

خانم از حرص فرو تاخت ز بام

جست در کوچه زبان پر دشنام

به کسی هیچ نمی‌کرد سلام

داشت عادت به دروغ و دشنام