داغ عشق صنم لاله عذاری دارم

دل سودا زده جان فگاری دارم

بر دل ای خون جگر نم مرسان بهر خدا

که بدان لوح صفا نقش نگاری دارم

کارم اینست که در راه غمش سربازم

[...]

یار بی جرم بشمشیر ستم می کشدم

گر بگویم که چرا می کشدم می کشدم

ساکن خاک در او شده ام لیک چه سود

گرچه دارم صفت صید حرم می کشدم

الم عشق تو دریافته ام می میرم

[...]

سرو نازم نشد آگه ز نیازم چه کنم

بکه گویم غم دل آه چه سازم چه کنم

می کنم ناله چو بر زلف گره می بندی

می کند کوتهی عمر درازم چه کنم

بودم از قید جنون رسته نمودی سر زلف

[...]

ما فراغ از غم بیش و کم عالم داریم

غم نداریم اگر بیش و گر کم داریم

نیست یک دم که غمت همدمی ما نکند

همه دم خاطر شاد و دل خرم داریم

غم عشق است که دل را فرحی می بخشد

[...]

در دل زار غمی ز آن لب می گون دارم

چه کنم آه چه سازم دل پرخون دارم

بر من ای شمع مزن خنده که سرمایه عشق

گر سرشکست و فغان من ز تو افزون دارم

من اسیر غم دل ماندم و مجنون فرسود

[...]

باز در دل ز غم عشق ملالی دارم

چه دهم شرح چه گویم که چه حالی دارم

فکرم اینست که یابم ز بلای تو نجات

الله الله چه بلا فکر محالی دارم

نشأه ساغر وساقی اثر قدرت کیست

[...]

گشت صد پاره بشمشیر جفای تو تنم

گل صد برگ بهار غم عشق تو منم

اشک گلگون و رخ زرد مرا خوار مبین

که اگر سرخ اگر زرد گل این چمنم

با دل خون شده دم می زنم از لطف لبت

[...]

عهد کردم که دیگر بیهده کاری نکنم

سوی خوبان جفا پیشه گذاری نکنم

کردم از عشق بتان توبه چه خواهد بودن

غایتش این که دگر ناله زاری نکنم

چند بیداد رقیبان بداندیش کشم

[...]

دل بصد عقد بجعد سر زلفت بستم

شکر الله ز غم گم شدن او رستم

چشم دارم که شود هستی من صرف غمت

غیر ازین نیست مراد دل من تا هستم

چه کشم بهر می از ساقی دوران منت

[...]

گوش بر قول رقیبان بداندیش مکن

جور بر عاشق سودا زده خویش مکن

بیش ازین نیست مرا تاب جفاکاری تو

ای جفاکار جفاکاری ازین بیش مکن

نیستم من به همان حال که بودم زین پیش

[...]

زین ندامت که نشد خاک درت مسکن من

اشک از چهره جان شست غبار تن من

حیرت لعل تو بردم بلحد نیست عجب

گر شود گلخنی از آتش دل مدفن من

گردباد غم و گرداب بلا نیست شوند

[...]

ز فلک می گذرد آه و فغانم بی تو

این چه عمر است که من می گذرانم بی تو

هر دم از هجر تو حالی دگرم پیش آید

مه من با تو چه گویم که چه سانم بی تو

کرد با من همه کس روز وداع تو وداع

[...]

شانه ای گل بخم طره طرار منه

بستر راحت دلهاست درو خار منه

پایمالم مکن ای قامت خم مژگان را

خار زیر قدمم از پی آزار منه

سر آن زلف مکش بی ادب ای مشاطه

[...]

قد برافراخته آفت جانی شده ای

رخ برافروخته آشوب جهانی شده ای

غمزه را شیوه مردم کشی آموخته

شوخ مردم کش بی رحم و امانی شده ای

تو و یوسف دو عزیزید که مقبول جهان

[...]

من چه کردم که مرا از نظر انداخته

نظر لطف بجای دگر انداخته

هست بنیاد وفای همه خوبان محکم

تو سبب چیست که این رسم برانداخته

خشک ساز اشک من ای باد که ضایع نشود

[...]

ای که تا یار منی در پی آزار منی

کشم آزار ترا چون نکشم یار منی

سر ز سنگ ستم و تیغ جفایت نکشم

دلبر پر ستم و یار جفاکار منی

دل ز تیر تو تن از داغ تو ذوقی دارد

[...]

در کبودی فلک چون مه من نیست مهی

بر سر هیچ مهی نیست هلال سیهی

روشن از آه نشد ظلمت نومیدی ما

وه که مردیم و نبردیم به وصل تو رهی

چو ربودی دل و دینم عوضی کن بوصال

[...]

مه من بی خبر از حال دل شیدایی

نیست پروای منت آه چه بی پروایی

نیستی از بدی حال فقیران آگه

این نه خوب است که مست می استغنایی

بجفاکاری تو نیست کسی در عالم

[...]

چند ای چرخ مرا زار و زبون می سازی

قدم از بار غم و غصه نگون می سازی

بیش ازین جلوه مده در نظرم دونان را

چند غمهای من از رشک فزون می سازی

وقت شد طوق غم از گردن من برداری

[...]

یاد دارم که چو آدم شرف خلقت یافت

شد مشرف بقبول و لقد کرمنا

گشت مسجود ملائک ز کمال عزت

کرد در روضه جنت بفراغت مأوا

بی تعب بود میسر همه مقصودش

[...]