حیف و صد حیف که از کجروشیهای سپهر

بسته بر ناقه اجل، محمل درویش مجید

چه بگلزار جهان دید که گردید خموش؟!

عندلیب بسخن مایل درویش مجید!

بود چون ابر گهرریز و، چو در دریا خیز

[...]

شکر آذر، که شب هشتم ماه آذار

دو شکفته گلم، از گلبن آمال دمید

شب عیدم، دو فرشته بلب بام نشست؛

هر یکی را دم روح القدس از بال دمید

یعنی از لطف الهی بسرم سایه فگند

[...]

ای بسا خشم، که صد لطف عیان است ازو

ای بسا لطف، که صد زخم نهان شد در وی

روی در هم کشم، از بوسهٔ شیرین لب یار

همچو مستی که کشد رو به هم از تلخی می

بشکر خنده گشایم دهن از دیدن غیر

[...]