بنده خاص ملک باش که با داغ ملک

روزها ایمنی از شحنه و شبها ز عسس‌

هر که او نام کسی یافت، از این درگه یافت

ای برادر کس او باش و میندیش ز کس‌

تا تو بر پشت ستوری بار او بر جان تست

چون بترک وی بگفتی آتش اندر بار زن‌

ور زچاه جاه خواهی تا بر آیی مردوار

چنگ در زنجیر گوهر وار عنبر بار زن‌

عالمی در بادیه مهر تو سر گردان شدند

تا که یابد بر در کعبه قبولت پر و بال‌

هر که او نام کسی یافت از این درگه یافت

ای برادر کس او باش و میندیش از کس‌

گرچه خوبی تو سوی زشت بخواری منگر

کاندرین ملک چو طاوس بکارست مگس‌

من که باشم که بتن رخت وفاء تو کشم

دیده حمّال کنم بار جفاء تو کشم

بوی جان آیدم از لب که حدیث تو کنم

شاخ عزّ رویدم از دل که بلاء تو کشم‌

عالمی در بادیه عشق تو سر گردان شدند

تا که یابد بر در کعبه قبولت بر و بار

بنده خاص ملک باش که با داغ ملک

روزها ایمنی از شحنه و شبها ز عسس‌

جز خداوند مفرمای که خوانند مرا

سزد این نام کسی را که غلام تو بود

جز خداوند مفرمای که خوانند مرا

سزد این نام کسی را که غلام تو بود.

بنده خاص ملک باش که با داغ ملک

روزها ایمنی از شحنه و شبها ز عسس

جز خداوند مفرمای که خوانند مرا

سزد این نام کسی را که غلام تو بود

دور باش از صحبت خود پرور عادت پرست

بوسه بر خاک کف پای ز خود بیزار زن‌

بوی تو باد سحر، گه بمن آرد صنما

بنده باد سحرگه ز پی بوی توام‌

هر که نام کسی یافت ازین درگه یافت

ای برادر کس او باش و میندیش از کس

تکیه بر جان رهی کن که ترا باد فدا

چکنی تکیه بر آن گوشه دار افزبنا

چه کند عرش که او غاشیه من نکشد

چون بدل غاشیه حکم و قضاء تو کشم‌

بوی جان آیدم از لب چو حدیث تو کنم

شاخ عزّ رویدم از دل چو بلاء تو کشم.

تازیم بندگی بند قباء تو کنم

وین سلامت همه در کار بلاء تو کنم‌

تکیه بر جان رهی کن که ترا باد فدا

چه کنی تکیه بر آن گوشه دار افزینا

چه کند عرش که او غاشیه من نکشد

چون بدل غاشیه حکم و رضای تو کشم‌