ای صبا با بلبلِ خوش‌گویْ گوی

می‌نماید لالهٔ خودرویْ روی

صبحدم در باغ اگر دستت دهد

خوش بر آ چون سرو و طرفِ جویْ جوی

هر زمان کز دوستان یاد آوَرَم

[...]

آنک جعدش مرغ دل را دام بود

شکل زلفش در کشیدن نام بود

کام جانم هیچ می دانی که چیست

در میان مهر و مه آبی و بس

قلب قلب قلب با قلب جگر

نام خورشیدی بود زرّین کمر

کاف را بستان و در زا ضرب کن

تا شود نام نگاری ضرب زن

شست در هنگامه می باید فکند

تا که افتد ماهئی ناگه ببند

نیزه ی مقلوب را تصحیف کن

وانگه آنرا در میان تیر بند

تا بدانی نام مه روئی که هست

بر مهش زنجیر و در رنجیر بند

آن مه خورشید پیکر را لقب

قلب روز آمد ولی در قلب شب

کار من آشفته گشت از روزگار

باد چون من روزگار آشفته کار

من چنین رنجور از رنجم بتر

درد تنهائی و هجر و انتظار

همچو موئی گشته ام در تاب و تب

[...]

روز رخسار تو ماهی روشنست

خال هندویت سیاهی روشنست

منظر چشمم که خلوتگاه تست

راستی را جایگاهی روشنست

گر برویت کرده ام تشبیه ماه

[...]