احول دو بین چو بی‌بر شد ز نوش

احول ده بینی ای مادر فروش

که ترا از عین این عکس نقوش

حق حقیقت گردد و میوه‌فروش

ما همه گوشیم کر شد نقش گوش

ما همه نطقیم لیکن لب خموش

نه از طریق گوش بل از وحی هوش

رازها بد پیش او بی روی‌پوش

آنچ پنجه سال بافیدی به هوش

زان نسیج خود بغلتانی بپوش

آنچ آن را من ننوشم هم‌چو نوش

کی دهم در خورد یار و خویش و توش

فلسفه گفتش بسی و او خموش

ناگهان وا کرد از سر روی‌پوش