خواجه از آغاز شب در خانه بود

حاجب از بهر که، در را میگشود

ناگهان، فراش همیانی گشود

گفت کاین زرها میان هیمه بود

چون ز جا برخاست، زن در را گشود

گفت دیدی آنچه گفتم راست بود

تا نداند دخل و خرجش چند بود

هیچ بازرگان نخواهد برد سود

گفت دیشب در سرای ما که بود

گفت شخصی آمد اما رفت زود

دست بر هر خودپرستی میگشود

تا پشیزی بر پشیزی میفزود

آن گره را چون نیارستی گشود

این گره بگشودنت، دیگر چه بود

سجده کرد و گفت کای رب ودود

من چه دانستم ترا حکمت چه بود

قفل از صندوق آهن میگشود

خفته را پیراهن از تن می‌ربود

گفت بس کن فتنه، ای زشت عنود

آنچه بردیم از تو، این یک فوطه بود

روشنیها خواستند، اما ز دود

قصرها افراشتند، اما به رود

این بنا را ساختیم، اما چه سود

خانهٔ بی صحن و سقف و بام بود

پای اندر ره نهاد، آمد فرود

گرچه رفتن بود و برگشتن نبود

خسته گشت از بوی جانکاهت وجود

این چه نقش است، این چه تار است، این چه پود