این مقام این منزل این کاخ بلند

حوریان بر درگهش احرام بند

موج از دریاش کم گردد بلند

گوهر او چون خزف نا ارجمند

تا نبوت حکم حق جاری کند

پشت پا بر حکم سلطان میزند

بر عیار مصطفی خود را زند

تا جهانی دیگری پیدا کند

این چمن دارد بسی شاخ بلند

بر نگون شاخ آشیان خود مبند

گفت با مرغ قفس «ای دردمند

آشیان در خانهٔ صیاد بند

این کهن اقوام را شیرازه بند

رایت صدق و صفا را کن بلند

تا جهانی دیگری پیدا کند

این جهان کهنه را برهم زند

بنده باش و بر زمین رو چون سمند

چون جنازه نی که بر گردن برند»

شاه را دیدم در آن کاخ بلند

پیش سلطانی فقیری دردمند

مصطفی بحر است و موج او بلند

خیز و این دریا بجوی خویش بند

قلب او نا محکم و جانش نژند

در جهان کالای او نا ارجمند

بندهٔ مؤمن سرافیلی کند

بانگ او هر کهنه را برهم زند

او نگنجد در جهان چون و چند

تهمت ساحل به این دریا مبند

ویحک ای افراشته چرخ بلند

چند داری مر مرا زار و نژند

خستن روشن‌ضمیران تا به کی

کشتن آزادمردان تا به چند

تا به کی در خون مارانی غراب

[...]

صدر اعظم حضرت تیمورتاش

بشنود یک نکته از این مستمند

حق‌ صحبت‌ هست‌ حقی‌ معتبر

بود می‌باید بدین حق پای‌بند

بنده‌ را با خواجه حق صحبت است

[...]

گشته خالی کوچه و بازار از آیند و روند

برگدا کرده نگاه استارگان با زهرخند

باد هر دم داده دشنامش به آواز بلند

جای خاکش برف افشانده به فرق مستمند

گه به زنجیر شرافت پای‌بند

چون‌ فرشته‌ پاک‌ و چون گردون‌ بلند

پس بنی‌الجان بر خداکافر شدند

وز ره حق باره دیگر شدند

فسق کردند و فساد انگیختند

بی‌محابا خون ناحق ریختند

تا رهاند شه ز بند

گیرد از بند تو پند

بس که کرد افسون و فند

در زمین نکبت فکند

ساخت از بهرگزند

[...]