این چنین کس هست مردود ازل

ز آنکه باشد فکر و درک او دغل

هرچه خواهی کن ترا کردم بحل

لیک عدلت کن بخطّ خود سجل

افتد آخر او به گرداب اجل

گر نکرده او بعلم خود عمل

تو بدان معنی قرآن فی المثل

تو مکن بر قول هر مفتی عمل

آن شفق از علم خورشید ازل

گشته لایح هرکجا دیده محلّ

گفت او هفتاد سال ای اهل دل

درجهان کنده است جانی متصل

کرد ایوب نبی را نومحل

ملک کرمان با بهشتش زد بدل

بود روزی حلقهٔ پر اهل فضل

هر کسی می‌کرد حرفی نیز نقل

در حقیقت صد جهان عقل کل

گم شود از هیبت یک امر قل

میدود تا تن کند با جان بدل

در رساند تن بجان پیش از اجل

نه همه نه هیچ نه جزو و نه کل

نه بد ونه نیک نه عز و نه ذل

این کلام آموخته بهر جدل

و آن بمنطق در شده بهر حیل

ای برادر خواندهٔ خیل رسل

مهدی اسلام و هادی سبل

شاه یک روزی بدو گفت ای مقل

وتعز من تشاء و تذل

قسم من عزست و آن تست ذل

تو بجزوی قانعی و من بکل

من ندارم هیچ و آزادم ز کل

تو بسی داری دگر خواهی ز ذل

نقش بند حکم دیوان ازل

جملهٔ نقاشی علم و عمل

پاک دینی گفت این نیکو مثل

کانکه دنیا جست هست او چون جعل

چشمهٔ حیوان ز لعلش تنگدل

مانده در دریای تاریکی خجل

در میان رو نه بعز و نه بذل

زآنکه جزویست اعتدال از عقل کل