در کمال لایزالی کاملست

بی جهت هرجا که جوئی حاصلست

نفس تو چون مرکب جان و دلست

راه بی مرکب بریدن مشکلست

هرکه او غواص دریای دلست

صدهزاران در معنی حاصلست

نیستی جولانگه اهل دلست

شاه راه عاشقان کاملست

گفت مردی کاندرین ره کاملست

نیستی راهست و هستی منزلست

این چنین صورت گر از آب و گلست

چون بمعنی بنگری جان و دلست

نرگسش خونخواره ئی بس دلرباست

سنبلش شوریده ئی بس پردلست

هندوی زلفش سیه کاری قویست

[...]

درد او مفتاح ابواب دلست

هر که دارد داغ دردش مقبلست

یاسمن را از غمش پا در گلست

لاله زار از درد او خون دردلست

هر که او عاشق نشد بس جاهلست

گر همه علم جهانش حاصلست

چون بدیدندش که بس لایعقلست

در طریق عشق کارش مشکلست

هر که بیدردست از حق غافلست

دردمند عشق با سوز دلست

مرد رعنا دان که از حق غافلست

در طریق اهل عرفان جاهلست

هر که دور از صحبت اهل دلست

از خدا دور است و این بس مشکلست

رهنمایی لایق آن کاملست

کو ز خود فانی، به جانان واصلست

محرم اسرار دل اهل دلست

هر که نبود اهل دل ناقابلست

لوح محفوظ ار بدانستی دلست

پیش دانا دل به از آب و گلست

اینکه گفتم وصف آن صاحبدلست

کز دو عالم برتر او را منزلست

مقصد و مقصود خلقت این دلست

هر چه می جویی از این دل حاصلست

فهم این معنی به غایت مشکلست

حل این از هر کسی کی حاصلست

ناقه ام بشکست و بارم در گلست

آتشم در جان و خارم در دلست